WYŻYWIENIE
Walencja jest przede wszystkim ojczyzną paelli. Inną ulubioną potrawą mieszkańców regionu jest horchata: słodkie mleczko wyciskane z rosnących tu chufas (migdały ziemne).
ZWIEDZANIE I ROZRYWKA
Większość zabytków skupiła się nad Rio Turia oraz w okolicy Placa de la Reina. Znawcy systematyki roślin mogą zwątpić, gdy zobaczą Jardi Botanic, C. Beato Gaspar Bono, uniwersytecki ogród botaniczny, gdzie hoduje się 43 000 gatunków roślin z całego świata. Odkąd uregulowano bieg rzeki Turia, jej bulwary stały się jednym z największych na świecie parków miejskich. Stoi w nim olbrzymich rozmiarów posąg Guliwera z powieści Jonathana Swifta.
Museu Provincial de Belles Artes, C. Sant Pius V, posiada znakomitą kolekcję malarstwa prymitywnego z okolicy Walencji (XIV-XVI w.), które rozwijało się pod wpływem m.in. szkół flamandzkich, co znajduje odbicie w drobiazgowym odtworzeniu strojów. Znajdują się tu także obrazy mistrzów hiszpańskich i zagranicznych: tryptyk autorstwa Hieronima Boscha, San Juan Bautista El Greca, autoportret Velazqueza, Santa Teresa Ribery i kilka płócien Goyi.
Aragończycy zaczęli budowę seu (katedry) na Pl. Zaragoza zaraz po dokonaniu reeonquisty. W porywie romantycznej przesady, (a może pod wpływem lęku wysokości) francuski powieściopisarz Victor Hugo naliczył ze szczytu Micalet (wieży katedralnej na Pl. Reina) trzysta miejskich dzwonnic – naprawdę jest ich zaledwie jedna setka. W Museu de la Seu ogromną ilość skarbów ściśnięto na maleńkiej przestrzeni. Warto poszukać przeładowanego tabernakulum wykonanego z 1200 kg złota, srebra, platyny, szmaragdów i szafirów, a ponadto dwóch obrazów Goyi i zmurszałej lewej ręki San Vicente, męczennika z 304 r.
Nowsze dzielnice miasta wokół Pl. Canovas del Castillo i po drugiej stronie rzeki, w pobliżu uniwersytetu i Av. Blasco Ibanez, to obszar obfitujący w dyskoteki.
Najbarwniejszą ceremonią w Walencji są niewątpliwie Las Fallas (12-19.III). Poszczególne dzielnice miasta konkurują ze sobą w budowie jak najbardziej wymyślnych postaci z masy papierowej, a następnie ponad trzysta takich ninots przemaszerowuje ulicami miasta. Świętu towarzyszą parady, walki byków, pokazy ogni sztucznych i zabawy uliczne. Głównym akcentem ostaniej nocy – la nit del foc (nocy ognia) – jest spalenie wszystkich ninots na wspólnym stosie.