Okolice Sianek, położone u wschodnich granic polskich Bieszczadów, znane są od dawna jako doskonałe tereny narciarskie. Obserwacje dotyczące grubości i długości zalegania pokrywy śnieżnej wykazują, że w pasie do 500 m liczba dni z pokrywą śnieżną waha się od 90 do 110, na wysokości 500 do 800 m śnieg utrzymuje się 110 do 140 dni, a powyżej 800 m liczba dni z pokrywą śnieżną przekracza w Bieszczadach, podobnie jak i w innych pasmach karpackich, 140 dni (blisko 5 miesięcy). Największą grubość pokrywy śnieżnej, do 1,5 m, obserwowano w Łupkowie i Siankach, na innych stacjach grubość ta waha się najczęściej od 40 do 80 cm. Grubość pokrywy śnieżnej wzrasta wyraźnie od stóp Bieszczadów ku szczytom. Na najwyższych szczytach średnia grubość pokrywy śnieżnej jest zazwyczaj nieco mniejsza niż u górnej granicy lasu, gdzie gromadzi się śnieg zwiewany z otwartych grzbietów połonin przez silne zimowe wiatry.
Średnia roczna temperatura powietrza wynosi w Sanoku 7,5°C, w Smolniku nad Osławą 5,9°C, w Siankach około 4,9°C. Najcieplejszym miesiącem w roku jest lipiec, najzimniejsze są styczeń i luty. Absolutne minimum, temperatury, obserwowane w Komańczy, wynosiło —34,4°C, w Siankach —40,1°C. W Ustrzykach Górnych temperatura spadała w szczególnie ostre zimy także poniżej —40°C. Mrozy do —20°C obserwowano jeszcze w kwietniu, a przymrozki do —4°C są w maju i wrześniu dość częste. Ogólnie biorąc, klimat Bieszczadów cechuje w porównaniu z Karpatami Zachodnimi, a szczególnie z Sudetami, większy kontynentalizm, co wyraża się zwiększonymi amplitudami temperatur lata i zimy.
Obszar obejmujący dorzecze górnego Sanu ma najwyższe sumy napromienienia słonecznego w całej Polsce.
W Bieszczadach, podobnie jak i w całych Karpatach, przeważają wiatry południowo-zachodnie i południowe. Prędkość wiatrów w Siankach nierzadko przekracza 20 m/sek (przeszło 70 km/godz.).